Via dit schrijven wil ik jullie graag vertellen over de wonderbaarlijke innerlijke reis die ik op dit moment maak. In de afgelopen jaren ben ik er steeds meer achter gekomen dat mijn bijna dood ervaring, toen ik als kind bijna verdronk, alles bepalend is geweest voor mijn leven. Voor mij was het de meest mooie ervaring van intens geluk, schoonheid en verbondenheid. Die ik later ben gaan benoemen als het “Zweven in de regenboog”. Toen mijn moeder mij uit het water trok zei ik: “Waarom heb je me daar niet gelaten, het was er zo mooi”. En nu bedank ik je Ma voor het moment dat je mij redde! Want op dat moment is het zaadje geplant voor mijn zoektocht in dit leven naar “Hoe kan ik dit geluk opnieuw in mijn leven ervaren?”.
Een heel groot deel van mijn leven heb ik dit geluk onbewust buiten mijzelf gezocht om er steeds meer achter te komen dat het daar niet ligt. Het leven heeft mij een handje geholpen door mij te voorzien van een situatie waarin ik steeds meer naar mijn binnenwereld kon gaan kijken en deze ben gaan onderzoeken. Veel oude ideeën, normen en waarden over wat ik nodig dacht te hebben om gelukkig te zijn heb ik de afgelopen jaren over boord gegooid. Er was telkens de keuze: ga ik de emotie laten overheersen zoals boos zijn omdat ik vind dat mij onrecht aangedaan is? ga ik me eenzaam en alleen voelen omdat Didy overleden is? ga ik depri worden omdat ik lichamelijk beperkt ben? ga ik wegzakken in zelfbeklag omdat ik zoveel pijn heb? of………. Pas ik mijn gedachten aan waardoor ik mij tevens aanpas aan het leven wat ik leef. Heb ik een relatie, gezondheid, werk, een huis, etc. nodig om gelukkig te kunnen zijn? En hoeveel geld heb ik nodig om gelukkig te zijn? Door vanuit mijn hart eerlijk en open te kijken naar deze vragen ben ik in staat tot het loslaten van alle beperkende gedachten, normen en waarden welke ik in het leven mee gekregen heb of opgepikt heb en dit geeft mij een enorme vrijheid en daarmee de ruimte voor geluk.
Afgelopen zomer kwam de volgende keuze in mij op: “Ik kan als slachtoffer blijven zoeken naar maatschappelijke erkenning en waardering voor mijn beperkingen en mijn pijnen. Of ik kan me daarvan vrij maken en op zoek gaan naar wat er in mijn leven allemaal mogelijk is. Een keuze voor het spirituele pad”.
Al geruime tijd zijn we hier op Sacarest geboeid door het fenomeen Lichtvoeding ook wel Leven van Prana genoemd. Prana verwijst naar de levenskracht die overal om ons heen en in elk wezen, dier, mens, plant en de elementen aanwezig is.

Wat betekent dit nu, het betekent dat het mogelijk is voor mensen om te leven zonder te eten. Alle voeding die zij nodig hebben om een gezond lichaam en energie te hebben halen zij uit Prana via de ademhaling en de huid. In India is dit al eeuwen bekend en wordt daar door Yogi’s beoefend. Er zijn zelfs Yogi’s die ook niet meer drinken. Maar ook in de westerse wereld zijn er mensen die leven of geleefd hebben van Prana. Deels waren dit zeer gelovige mensen waarbij over wonderen werd gesproken.
Nu kan ik me allerlei reacties voorstellen die op dit moment van het lezen van deze informatie bij je naar boven komen, en ik besef me dat ieders beeld van de “werkelijkheid” of wat “(on)mogelijk is” bepaald wordt door zijn/haar belevingswereld. En dus door de gedachten, emoties en ervaringen die we ergens over hebben. Voor mij gaat het er juist om dat ik niet automatisch meer wil aannemen dat deze gedachten van mij (nog) kloppen. Ik zou jullie dan ook willen vragen om deze informatie met een open mind te lezen.
In de jaren ’90 is er in Australië een groep mensen geweest die via channeling (het doorkrijgen van informatie vanuit de geestelijke wereld) een omschakelings proces door gekregen hebben. Dit proces maakt het mogelijk dat mensen hun lichaam in 3 weken omschakelen om te leven van Prana. Het is door gegeven als een volgende stap in het bewustzijn en in de evolutie van de mens. Deze groep mensen heeft dit proces doorlopen. De bekendste van deze groep is Jashmuheen, zij leeft sinds 1993 van Prana en heeft hierover diverse boeken geschreven en geeft lezingen. Bij Lichtvoeding gaat het niet om wel of niet eten maar het gaat om een volgende stap in ons bewustzijn, om vrij te zijn van het idee dat we moeten eten om in leven te blijven en om onze goddelijkheid te omarmen. Jashmuheen schrijft in haar boek: “En er moet meteen duidelijk worden gesteld dat deze reis enkel is voor wie in zijn hart voelt dat hij/zij dit specifieke pad moet volgen. Als men aan deze reis wil beginnen, dient men te begrijpen dat enkel onze overtuigingen ons werkelijk beperken. We hebben het vermogen en krijgen de kans om een realiteit te scheppen die ons toelaat ons leven volgens ons meest volledige potentieel te beleven. Als ons leven niet verloopt volgens ons maximaal potentieel, als onze persoonlijke normen en verwachtingen niet worden ingevuld, dan moeten we misschien onze overtuigingen eens gaan onderzoeken of verandering brengen in de manier waarop we de dingen bekijken”.

Er is nog zoveel meer over te zeggen maar voor wie geïnteresseerd is raad ik het boek Lichtvoeding van Jashmuheen aan. Naast het boek van Jashmuheen hebben we ook de boeken van een Duitse schrijver (Dirk Schröder) gelezen waarin hij zijn omschakelings proces beschrijft. Na het lezen van de deze boeken, het zien van de Duitse documentaire “Am anfang war das Licht” en het horen van de ontmoetingen die Rodolfo en Anne gehad hebben met iemand die van Prana leeft. Ben ik van mening dat er mensen zijn die leven van Prana, de vraag is nu vooral “Is het ook mogelijk voor mij?”. Het past op dit moment in mijn ontwikkeling om dit verder te onderzoeken en hiermee ook het idee van moeten eten om in leven te blijven los te laten.

In mijn Vision Quest verslag schreef ik al over de krachtzin die ik mee kreeg: “Ik ben een krijger die leeft vanuit zijn hart en zich overgeeft aan zijn zielsbestemming”.

Voor mij voelt de Lichtvoeding als een logisch vervolg op de Vision Quest en het pad naar mijn zielsbestemming.
Daarnaast merk ik de afgelopen jaren een toename van perioden van pijn, de afgelopen twee jaar heb ik 3 maanden van het jaar met pijn gelegen en daarnaast nog een maand van preventief rusten. Ik ben op het moment aangekomen dat er voor mij iets moet veranderen want dit trek ik niet meer, 4 maanden per jaar liggen met teveel pijn en teveel momenten van wanhoop. Nu heb ik de diagnose van instabiliteit van de eerste en de tweede nekwervel door een Iraanse neurochirurg die deze twee nekwervels aan elkaar wil vast schroeven. Echter aangezien in de informatie over het leven van Prana ook wordt gesproken dat de zelfhelende capaciteiten van het lichaam toenemen was de vraag van Rodolfo terecht: “Kun je je voorstellen dat met de Lichtvoeding de pijn verdwijnt?”.
 

Hoe ziet dat omschakelingsproces er nu uit? Het is een proces van 3 weken waarbij je de eerste week niet eet en niet drinkt, in de tweede week eet je niet en drink je vruchtensap wat 75% verdund is met water, in de laatste week eet je niet en drink je vruchtensap wat 50% verdund is met water. Het belangrijkste tijdens deze omschakeling is het loslaten van de oude programmering dat je moet eten om te leven en vertrouwen te hebben in God/ de Spirits/ moeder Aarde/ het Universum/ Allah of welke naam je er ook aan geeft. Jashmuheen beschrijft verder in haar boek manieren om los te komen van onze oude beperkende gedachten via meditaties en het herprogrammeren van onze geest.

Rodolfo is zijn omschakeling naar Lichtvoeding begonnen tijdens de Vision Quest workshop, begin oktober 2016, waaraan hij en ik deelnamen. Ikzelf ben op 1 december 2016 begonnen. En ben op het moment dat ik dit schrijf dus 3 maanden verder en kan je alvast vertellen dat het een wonderbaarlijke reis is. Er was in eerste instantie ook twijfel of misschien beter gezegd angst want het betekende voor mij ook dat ik in die periode geen pillen wilde slikken, dus geen ontstekingsremmers, geen pillen tegen zenuwpijnen en geen pillen tegen een hoge bloeddruk. Daarnaast zag ik op tegen 7 dagen zonder drinken. Tijdens mijn omschakeling zou Rodolfo mij begeleiden aangezien hij al twee maanden verder in het proces was en zijn ervaringen mij tot grote steun zouden zijn. In geval van medische vragen of twijfels kon ik terug vallen op een vriendin van ons hier die arts is.

De 21 dagen omschakeling: De eerste dagen vielen mij erg mee, er was geen honger en geen dorst. Zelfs geen droog gevoel in mijn mond want er was speeksel genoeg. In de eerste nacht had ik de nodige dromen die te maken hadden met het loslaten van mijn oordelen en stoppen van het denken om me over te geven aan het proces en mijn intuïtie. Op een moment zag ik een helder wit licht en de angst kwam op om erin te gaan, het was mijn angst voor de dood of beter gezegd de angst om Steven niet meer te zien, die me ervan weerhield om erin te gaan. De volgende dagen worden getekend door veel onrustige en gejaagde momenten, ik heb een hoge hartslag (zowel Rodolfo vertelde hierover en ook in de boeken staat dit beschreven). Ik heb 3 nachten waar ik enkel 2 tot 4 uur slaap, mijn hoofd voelt erg heet aan en ik heb visioenen over schaafijs. Ik ga soms even buiten staan in de regenlucht voor afkoeling. Mijn mond begint op te drogen en ik spoel regelmatig met water voor wat verlichting en verkoeling. Ik spuug regelmatig slijm en soms voel ik de neiging tot braken opkomen wat een benauwd en angstig gevoel is. Door af en toe te stomen verdwijnen de ongemakken. Ik hoor de wilde zwijnen onder mijn huisje. Ik voel me gesteund door de Spirits (in mijn verslag over de Vision Quest hebben jullie over deze zienswijze kunnen lezen). Inzichten komen in mijn hoofd op: Licht kan niet ervaren worden zonder dat er schaduw/ donker is, evenzo kan geluk niet ervaren worden zonder dat ik ook verdriet ken. Alles heeft zijn tegenpool nodig om ervaren te kunnen worden, dus waardeer ook de pijn/ twijfel/ verdriet/ wanhoop en schaduw. En er is geen goed of slecht, er is enkel bewust “zijn”. Dit zijn de momenten dat ik zo ontzettend dankbaar ben voor mijn leven en het pad wat ik gelopen heb en wat ik nu ga. Het steunt mij in de overgave aan het proces wat ik nu doormaak. De totale uitputting komt eraan waardoor al mijn denken stopt, regelmatig ben ik duizelig en voel me leeg. (Over het leeg voelen schrijft Jashmuheen dat na dag 3 de geest het lichaam tijdelijk verlaat en dat de heelmeesters direkt aan de slag gaan om het stervensproces te stoppen).

Op dag 5 heb ik mijn dieptepunt, zie het even helemaal niet meer zitten. Gelukkig komen Anne en Rodolfo langs voor steun en ik krijg een healing van Anne, dit sleept mij door het dieptepunt. Soms zet ik muziek op en het valt me op dat ik enkel een cd van Leonard Cohen kan luisteren, al het andere is te onrustig. Ondanks dat ik sinds het begin van de omschakeling geen ontstekingremmers of pillen tegen zenuwpijnen meer heb genomen voelt mijn nek goed aan.

Ik heb een prachtige droom: Ik kom bij een groot terrein waar bij de ingang een heel groot bord met lichtende letters staan, Er staat “Welcome to Sandy’s light vehicle show”. Ik ben totaal verrast want Sandy is een jonge vrouw uit Centraal Wonen die vorig jaar is overleden en Boeddhist was. Ik mag nu bij haar mijn nieuwe voertuigen voor de lichtvoeding uitzoeken. (in de droomsymboliek staan voertuigen soms voor het lichaam en soms voor de weg die je gaat, in dit geval allebei zeer toepasselijk).
Ik heb gesprekken met het Goddelijke of mijn spiritueel begeleider Ananda, ik weet niet waar het allemaal vandaan komt. Ben er totaal verwonderd over, wauw wat een prachtige voorstellingen. Als ik de term God of Goddelijkheid gebruik dan verwijs ik niet naar een God die ergens buiten mij is, zoals de kerk ons doet geloven. Voor mij verwijst het woord God naar de essentie van elk geloof, het deel wat uitstijgt boven onszelf en in iedereen aanwezig is. Wij zijn allen God! De naam Ananda is al vele jaren bij me, ooit tijdens mijn Amerika omzwervingen als mijn beschermengel en nu in de vorm van spiritueel begeleider.

Dag 7, die eerste slok water. WAUW wat een enorm genot alsof er een bataljon engeltjes over mijn tong plassen. In de avond bel ik even met Steven die net voor enkele dagen in Nederland is en deel mijn ervaringen met hem, wat een prachtig moment!!
 

Voor de volgende 2 weken besluit ik naar het grote huis te verhuizen aangezien ik meer behoefte heb aan contact met Anne en Rodolfo. Daarnaast kan ik in de nacht als ik niet kan slapen ook even in de warme huiskamer gaan zitten (het is buiten nat en koud). Met het drinken van de verdunde sappen komt ook de energie wat terug en ik loop soms een stukje. Als ik in de avond even in de huiskamer zit en het journaal gaat aan merk ik dat ik dat niet kan zien, alle negativiteit komt heftig bij me binnen en ik loop erbij weg. Op een gegeven moment voel ik mij sterk genoeg om even naar het dorp te rijden om wat sapjes te kopen, bij het rijden merk ik direkt al dat alles veel te snel voor mij gaat. Ik leef in een totaal andere snelheid dan de wereld om me heen. Ik leef in slow motion en kom met hoofdpijn terug.

Ik krijg ook in deze weken weer dromen, inzichten en gesprekken met Ananda (die in mijn hoofd plaats vinden). Zo wordt mij een vraag gesteld: “Neem je alle giften aan die we voor je hebben?”, waarop ik vraag waarom zou ik dat niet doen.

Het antwoord komt: “Sommigen kunnen de hoeveelheid geluk niet aan”.

En dat geluk overvalt me regelmatig, bij het wakker worden of zomaar ergens op de dag, dan is het er ineens een diep gelukkig gevoel !! Op een dag was er een prachtig moment, ik pakte een boek (De nieuwe aarde van Eckhard Tolle) en sloeg deze gewoon ergens open en begon te lezen. Staat daar ineens de naam van mijn spiritueel begeleider Ananda, dit is wat de oude wijzen in India “Gelukzaligheid van Zijn” noemen. Wauw !!
Er komt een vraag in mij op: “Kan/wil ik het patroon van 17 jaar pijn loslaten?”. In eerste instantie komt het antwoord “natuurlijk wil ik dat”. Dan wordt ik me er toch van bewust dat ik in die 17 jaar een hele manier van leven rond de pijn en beperkingen heb gebouwd die nadelen en ook voordelen heeft. Het is deels een ingeslepen gewoonte bij mij en ook mijn omgeving. In gesprek met het Goddelijke en mijn spiritueel begeleider, Ananda, zeg ik dat ik het patroon van pijn wil loslaten en me volledig wil openen voor het Goddelijke in mijn leven. En dat ik hierbij alle giften die erbij horen wil aannemen. De volgende dag (dag 19), wordt ik overvallen door een enorm geluksgevoel en energie, het voelt alsof er een vulkaan van geluk op uitbarsten staat. Wauw zo ontzettend gelukkig !! Op de dag 21 loop ik weer eens naar mijn huisje en wauw ik kan gewoon in een rustig tempo in 1x doorlopen de berg op. Mijn benen voelen zo licht aan en gaan als vanzelf naar boven, dit is dus de Prana energie. Als ik voorheen 4 tot 5 dagen had gelegen van de pijn, moest ik onderweg naar mijn huisje 3x onderweg stoppen om op adem te komen. Ik stel op deze laatste dag nog een vraag: “Wat is mijn taak nu?” en het antwoord laat niet lang op zich wachten:

“Leef het licht, laat de Goddelijkheid en al het geluk toe en draag het uit door het te leven”

Hoe verder, ik zou weer gewoon kunnen gaan eten. Maar ik heb er geen behoefte aan, wel heb ik behoefte aan verschillende smaken inplaats van enkel sapjes. Een stukje kaas, vijg, chocola, wat nootjes of een speculaasje. Ik wil genieten van het niet hoeven te eten en tegelijk wil ik genieten van iets te snoepen voor de smaak. Mijn bloeddruk blijft goed en vanaf dag 8 wijst de weegschaal al 72 of 73 kilo aan.