Psychosynthese

Alain Nijssen:

“In mei van dit jaar (2017) heb ik een solo retraite van 7 dagen mogen ervaren in de prachtige vallei van Sacarest. Het is de eerste keer dat ik dit doe en heb alleen eerder een stilte retraite gedaan van 3 dagen in een groep. Het is een heel bijzondere ervaring geworden.Termen als leuk of fijn doen geen recht aan de week. Het is meer als dat maar het is zeker ook niet altijd fijn. Het is bij vlagen stierlijk vervelend en saai. En na een week begrijp je ook dat je die momenten juist nodig hebt hoe zwaar het soms ook was. Gelukkig worden die momenten meer dan gecompenseerd door de prachtige emotionele momenten die ik ervoor terug kreeg of wanneer er zich inzichten aandienden over mij en de mensen om mij heen. Je leest wel eens over mensen die zichzelf tegenkomen bij een retraite of een meditatie weekend. Ik kon mij daar dan nooit een voorstelling bij maken. Deze week heb ik het zelf mogen voelen toen ik mij op een ochtend weer als kleine blije Alain heb ontmoet. Blij dat ik hem weer mocht ervaren maar ook verdrietig dat ik hem zo lang kwijt was geweest.

De dagen krijgen een vast ritme van je drie maaltijden voorbereiden, eten, mediteren en vooral veel voor je uit zitten te kijken (prachtig uitzicht over de vallei) of naar de mieren zitten te kijken. Een keer heb ik mijzelf getrakteerd op een mooie wandeling om de vallei heen van iets van 3 uur waarbij ik na de 1e lange klim erg fijn gemediteerd heb. Het huisje is eenvoudig maar prettig en ik heb geen stromend water en geen elektriciteit niet gemist (al was er wel een lampje op de accu van de zonnecellen, maar die heb ik ook niet gebruikt). Wel naast de teiltjes drie keer gebruik gemaakt van de buitendouche bij de mas met een prachtig uitzicht ook.

Ik denk dat ik de toekomst zeker nog eens een solo retraite ga doen en wil Anne en Rudolfo bedanken voor het mogelijk maken van deze mooie plek voor zoals zij het noemden “ groot onderhoud aan jezelf”. Ook de toepassing van het Dana principe die ze gebruiken bij betaling is prachtig waardoor het voor iedereen bereikbaar kan zijn!”

Zijn in de bergen.

Ruim 2 weken was ik er, eerst de natuur ervaringsweek en daarna de yoga- meditatieweek. Twee heel verschillende weken, die tegelijkertijd een mooi geheel vormde.

De"tuin" rondom Sacarest is adembenemend mooi, vanaf het terras is er een prachtig uitzicht op een rotsformatie.
De rotsformatie heeft de vorm van een glimlach, en ieder moment van de dag, wil het je eraan herinneren, naar de omstandigheden in je leven te kijken als waarnemer. Als waarnemer met een innerlijke glimlach.

Ik de ochtend hoorde ik 2 eekhoorntjes over het dak rennen en met elkaar communiceren.
Een ochtend, heel vroeg, hoorde ik een uil, in de enorme boom bij het huis, roepen. Het was zo mooi, voelde me één met de uil, lag heerlijk ontspannen in mijn bed
Later kwam er een gedachte:"waarom ben je niet opgestaan, dan had je de uil misschien kunnen zien."
Ik keek naar deze gedachte met een glimlach, zo werkt het denken, het wil een volmaakt moment, minder mooi maken, door de gedachte dat het toch eigenlijk anders had moeten gaan of dat ik het anders had moeten doen.

Zo waren er deze 2 weken veel heldere inzichten.
Er was Zijn, helderheid, een glimlach.
De eerste week, samen met Dolf en Anne, iedere morgen een meditatie, bijzonder momenten.
Na twee weken kon ik nare herinneringen uit mijn verleden makkelijker los laten. Eigenlijk liet het mij los, zoals in de herfst, de bladeren los laten van de boom.
Alles gebeurd op de juiste tijd. De boom, maakt zich echt niet druk over, dat hij moet loslaten.

Verder kan ik iedereen die naar Sacarest komt, aanraden met de persoonlijke taxi-chauffeur af te spreken.
Hij brengt je tot aan het huis, de berg op, over een onverharde weg en langs de slagboom, voor een eerlijke prijs. Een stuk makkelijker als zelf de weg zien te vinden.

Ik kom zeker terug, Dolf en Anne, dank je wel.

Hoi Dolf en Anne,

Nogmaals 'dank je wel' voor het boekje "Een opstap naar een spirituele dimensie".
Die week in oktober was voor mij ook echt een opstap naar een sprituele dimensie.

Bij het 'dana'-gesprekje gaf ik aan dat er nog steeds iets of iemand aan me
zat te trekken en me weerhield om verder te gaan met spiritualiteit.
Maar toen ik thuis was merkte ik dat er iets verandert was.

Ik ben van het voelen, en heb in de workshop bij Paul en bij jullie iets gevoeld wat ik niet meer van me af kan schudden.
Het getrek is opgehouden.
De weg die ik bewandel wil ik wel voelen, anders blijft het niet en werkt het dus niet.

Ik was erg nieuwsgierig naar het boekje en heb het de eerst dagen na thuiskomst al gelezen.
Tenminste een aantal verhalen.
Het was:
- leuk, grappig en herkenbaar geschreven,
- veel herkenning,
- de boedha in de kist,
- Ben Bos kinderen mooi,
- Dolf's afzondering,
- wasmachine herkenbaar,
- Ben Bos knap hoe hij dingen kon beschrijven,
Ik kreeg een inkijkje van hoe het daar was. Erg bijzonder als je de mensen en de "plaats" net hebt leren kennen.
Spiritualiteit zonder poespas. Heerlijk, daar was ik naar op zoek.

Sommige verhalen heb ik nog niet gelezen, maar het boekje ligt op de keukentafel.
Jammer dat er geen deel 2 en 3 van zijn.

Na ongeveer 10 jaar heb ik weer een paar spirituele boeken aangeschaft. Ik ga verder met mijn speurtocht.

Nogmaals dank, erg bijzonder en ook erg leuk.

Warme groet,
Judith en natuurlijk ook van Frans oktober 2010

sacarest

schneegleiches gestein nachts
vom ewigen mond beschienen
kieferwurzeln umspült von thymianwellen
unten bedeckt der nebel die steinkathedralen
gleichwohl die verwitterten spitzen
reiterlos durch die nacht huschen.
Kiefern melken den milchig heraufziehenden brei
sacarest_ein geheiligter ort?
waere es das schweigen-wüsste ich es.
es ist das einzigartigste
gespräch einer perfekten stille.
es ist die unabsichtlichste berührung
mit einer unbekannten schönen.
wohl dem
dem diese heilige liebe
vom nachtwind
herübergetragen wird. tom drescher oktober 2009

ZOMAAR ZIJN
met mezelf...
met de bron
met m'n boek
met natuur
met de zon
met m'n doek
zomaar puur...

Zomaar Zijn
met mezelf...
geen gemoet
geen gedoe
geen gepraat
zonder tijd
zonder moe
zonder maat...

Zomaar Zijn
met mezelf...
in het huis
de vallei
in het bos
zomaar zijn
zomaar blij
zomaar los...

TagoMago, een magische naam voor een al even magische plek.... Wát een rust, wát een stilte, wát een adembenemende natuur.... en wát een zorg(zaamheid), wát een liefdevolle vriendelijkheid van Dolf en Anne, over Dana gesproken....
Het is de bedding, waarin je hier kunt gedijen, kunt Zijn, je hoeft niets, hoef je nergens zorgen over te maken, je etensvoorraadje wordt in alle stilte ergens neergezet, als er iets is, kun je Dolf SMS-en en hij is er onmiddellijk, ga zo maar door.
Je kunt precies zo leven en (be)oefenen als je wilt. Alleen met jezelf, je gedachten, emoties, confrontaties en inspiraties en vooral: GEWAARZIJN. Met al je zintuigen, al je vezels, al je gevoel al je aandacht. Dat is zo HEILZAAM....
Je kunt hier werkelijk in álles oefenen: oordelen ( zelfs over de amandelen die je aan het kraken bent... ), tevreden zijn ( ook met de regen die in bakken uit de hemel valt... ), eenvoud, geduld, rust, dankbaarheid, respect, liefde, vrij zijn, angst, zien, horen, ruiken, voelen, proeven ( het eten smaakt écht lekkerder als je het met aandacht en dankbaarheid klaarmaakt... ), denken, stilte, discipline, ijver, concentratie, meditatie, reflectie, je gewoontepatronen in je doen en laten, enz. enz.
En het wérkt ook nog! Doordat alle randvoorwaarden voor een eenvoudig en vervullend verblijf ( ik was hier twee weken ) zijn ingevuld en dan ook nog op zo'n fantastische, met zorg uitgekozen plek, een unieke kans om je "terug te trekken".
Ik prijs me gelukkig, voel me bevoorrecht hier te kunnen en mogen zijn. De meest inspirerende plek ooit voor mij. Eerbied, dankbaarheid en vertrouwen zijn de waarden, die steeds opnieuw boven komen en doorwerken in mijn dagelijks leven.
Als er íets is, dat mij in TagoMago duidelijk is geworden, is, dat je er op kunt VERTROUWEN dat je onderbewustijn zijn werk doet! Je moet er wel zelf de condities voor scheppen om het te kunnen laten gebeuren, randvoorwaarden zoals het willen mediteren, reflecteren, studeren en vooral STIL ZIJN. Wat mij in het bijzonder veel heeft geholpen is het bezig zijn met en reciteren van de boeddhistisch/ethische Positieve Voorschriften, die in wezen alles inhouden waar het om gaat:

Met daden van liefdevolle warmte
zuiver ik mijn lichaam
Met gulle edelmoedigheid
zuiver ik mijn lichaam

Met rust, eenvoud en tevredenheid
zuiver ik mijn lichaam

Met eerlijke communicatie
zuiver ik mijn spraak

Met bewustheid en opmerkzaamheid
zuiver ik mijn geest

Wat mij daarnaast heeft geïnspireerd en gemotiveerd om op te mediteren en reflecteren zijn mijn twee favoriete Dharma-boeken: "De woorden van mijn volmaakte leraar" door Patrul Rinpoche en "Boeddha's dichterbij" door Vessantara.
Met name Vessantara's beschrijving van de Mandala van de vijf Boeddha's met elk een eigen wijsheid en kwaliteit, gesymboliseerd door bijbehorende elementen, kleuren en handhoudingen raakt mij telkens weer diep en geeft mij moed en kracht. Ik heb genoten van het "opbouwen" van mijn schrijn met de vijf Boeddhabeeldjes van de Mandala, omrand met een cirkel van vers gekraakte amandeltjes.... Een ontroerende afronding van een vruchtbare en weldadige retraite-periode.
Als kroon op mijn "werk" is het mij ook nog gegund om in 2010 een Meditatieve Inspiratieweek te begeleiden in het "grote huis" met als thema: "Vijf wijsheden- vijf energieën" ( over de Mandala van de 5 Boeddha's, hoe kan ook het anders! ).
Bij aankomst in TagoMago viel er uit één van mijn boeken een rood papiertje, meegekregen in één van de Metta Vihara Retraites. Hoe kan ik deze impressie beter besluiten, dan met het aanhalen van de tekst die op dat briefje staat:

Wek liefde op, respect en vertrouwen
zoveel als je kunt.
Verwijder wat in de weg staat
en zuiver je van alle smetten!
Luister naar de volmaakte wijsheid
van de zachtmoedige Boeddha's,
onderricht voor het welzijn van de wereld,
bedoeld voor dappere mensen

( bron: Ratnagunasamcayagatha )

Hetty A. Pouli, Nes Ameland, 10 oktober 2009

Dagen die begonnen met yoga op een heerlijk veldje, tussen de amandel- en olijfbomen uitkijkend op prachtige bergformaties, terwijl langzaam de eerste zonnestralen me verwarmden.

De wandelingen door de bergen waren heel mooi; de natuur was sprankelend en verassend! Wat me raakte was de stilte. Deze gaf ruimte voor fijne, warme ontmoetingen.

Dank aan Liesbeth, Wieneke, Dolf, Anne en de yoga-deelnemers die deze ervaring bijzonder en rijk maakten.

Nu drie weken thuis na een heerlijke week YOGA, WANDELEN en MEDITIATIE onder de inspirerende en liefdevolle leiding van Liesbeth Thomassen.
Alweer twee jaar volg ik lessen bij Liesbeth en na de lessen bij haar voel ik mij met mijn heupklachten een stuk beter. En nu biedt Liesbeth dus de mooie combinatie yoga en wandelen en meditatie aan.
Ik keer regelmatig terug naar mijn herinneringen over die week en zie ons weer de dag beginnen in de amandelboomgaard.
s’ Morgens om acht uur verzamelen wij daar met truien aan en na een poosje schijnt de zon over de bergkam terwijl wij de zonnegroet beoefenen.
Dan staat buiten het ontbijt klaar, geur van havermoutpap met kaneel en appeltjes, alles zo liefdevol verzorgd door Dolf en Anne, die samen rust en liefde uitstralen, wat de sfeer is op Sacarest.
Woorden zijn niet voldoende om de ervaring van….ja..stilte, de yoga s’morgens vroeg in de amandel boomgaard, de glimlachende bergkam, de vogels die hartstochtelijke zingen, en bloemen die uitbundig bloeien langs de wandelpaden
De gemeenschap in authenticiteit bijeen, wat betekent: elkaar ontmoeten, genieten van het contact, de warmte en dan weer even stilstaan bij de ander die zo anders kan zijn dan ik, wat me soms doet terugtrekken en dan de ruimte ervaren om een reactie hierop te vinden in de groepsbijeenkomsten met meditaties.
Tijd voor jezelf om rond het huis te genieten en dan de verrassende wandelingen die we beginnen met het los schudden van de benen en begroeting van de aarde waar we op lopen.
De instructies van Liesbeth, die swingend op een richel voordoet hoe je daar het beste kan balanceren.
Mijn foto’s die ik s’morgens vroeg maakte als de opgaande zon de bergkammen kleurt en dat beeld dat steeds verschuift alsof de zon aan het schilderen is.
Of s’nachts wakker worden door de pad en de nachtegaal: het getok van de pad, als een alarm dat afgaat voor een overtreding in mijn droom, en de nachtegaal die hierop reageert, luid in de doodstille nacht.
Het lijkt op een gevoel van heimwee naar een ver verleden, om steeds weer naar terug te keren voor heling en rust.

Het is maart. Debby vraagt me of ik zin heb om in mei mee te gaan naar Zuid-Spanje voor een week met dru-yoga en wandelen. Mijn eerste reactie is: ‘Nee, jammer genoeg niet. Ik heb geen vakantiedagen meer en het wordt lastig om te regelen met de kinderen. Helaas.’ In mijn achterhoofd blijft de vraag hangen en opeens besluit ik dat ik deze kans niet voorbij mag laten gaan. Ik ga mee! En daar heb ik zeker geen spijt van gehad. Wat was het heerlijk om een week even helemaal weg te zijn. Niet te zorgen, maar verzorgd te worden. ’s Ochtends beginnen met een kopje thee en daarna omringd door bergen en onder de bezielende leiding van Franklin dru-yoga doen. Vervolgens een lekker ontbijt en de rest van de dag wandelen, praten, stil zijn, genieten van de natuur, bloemen en bergen om ons heen. ’s Avonds aanschuiven voor een door Anne en Dolf met zorg bereide maaltijd. En dan na de afwas een spelletje doen, praten of gewoon op tijd naar bed.

Het was een heerlijke week met eindelijk wat langer tijd en ruimte voor mezelf. Met veel voldoening denk ik regelmatig terug aan het fijne verblijf op Sacarest. In 2009 zorg ik dat ik weer van de partij ben!

Marinka, dru-yoga mei 2008

Pasen op Sacarest. Een week wonen in een wonderschone vallei, gevuld met stilte en omrand door enorme stukken rots. Wat een omgeving! Zijn op deze plek geeft mij veel: eerbied, verdieping, verwondering, heel veel levenslust en betrekkelijkheid.

Zo zijn, midden in de natuur, voegt voor mij echt een extra dimensie toe aan een week waarin we met een groep mensen werken aan onze spirituele groei. Zo’n bedding maakt het geheel nog intenser.

De manier van leven en met de aarde en haar gaven omgaan van de vaste bewoners van de vallei is fijn. Vol respect, niet meer gebruiken datn je nodig hebt, bewust omgaan met alles wat er is. Ik voel me erg op mijn plek.

Daarnaast voelt het als een groot kado om een week zo verzorgd te worden. Ik hoef niet te bedenken wat we eten en boodschappen te doen: elke maaltijd staat voor ons klaar met veel liefde er zorg bereid! Dat begint ’s ochtends al met een heerlijk gevulde havermoutpap, heerlijk, en eindigd met een uitgebreide maaltijd ’s avonds. Tussen door genieten we van het zelfgebakken brood, de Sacarest jam en alle andere heerlijkheden.

Het heerlijkste plekje van de vallei vond ik de ‘buitenpot’. Met je broek op je enkels, zittend op 700 meter hoogte, uitzicht over zee, kijkend naar de zonsondergang. Meer heb ik niet te wensen.

Hoe vaak ik sinds Pasen al wel niet even terug ben geweest in de vallei...in gedachten even een rondje Sacarest ruik, hoor en voel! Het is een week waar ik heel lang plezier van heb, die eigenlijk nog steeds niet afgelopen is.

Afgelopen zomer (2007) heb ik mijn eerste workshop gevolgd op Sacarest. Ik heb Sacarest, in combinatie met de workshop van Paul Geritsen (Psychosynthese), ervaren als een plek met werkelijke gastvrijheid, een intens natuurbeleven en het kunnen ervaren van stilte, prettig samenzijn met elkaar en Sacarest leent zich wat mij betreft goed in het kunnen oefenen met geven en ontvangen, Dana.
Sacarest gaf mij ook een heerlijk vakantiegevoel. Daarnaast schijnen op Sacarest de zon, maan en sterren je slaapkamer binnen.....
Anne en Dolf, dank voor het fijne verblijf op Sacarest en ook dank aan alle andere mensen die meegewerkt hebben aan het opbouwen van Sacarest.
Hilga en Paul, dank voor de rijke dagen met jullie."

Anouk van Rijn, zomer 2007

Me op te geven voor de Psychosynthese workshop o.l.v. Paul op Sacarest was een van de beste besluiten die ik ooit nam.

Met de Psychosynthese was ik in de afgelopen anderhalf jaar inmiddels vertrouwd geraakt. Paul ontvouwde de materie toch weer op unieke wijze. Glashelder en standvastig, vol vertrouwen en met veel humor wist hij me door elkaar te schudden, waarna ik mezelf weer als nieuw en steviger op mijn eigen benen voelde staan. Verder vond ik het bijzonder dat we in een zo kleine groep mochten werken. Het was fijn me te openen voor, verwonderen over, genieten van, en verbinden met de andere deelnemers. De dagen met elkaar verliepen zo ritmisch en natuurlijk! Vooral ook omdat we veel (workshop, koken, heerlijk (!) eten, afwassen, thee zetten) met Dolf en Anne deelden. En waardevol was het dit alles te delen met mijn partner.

Wat Sacarest betreft wist ik maar een beetje wat me te wachten stond (website, verhalen van anderen). Ik probeerde me niet te veel (af) te laten leiden door verwachtingen en wensen. (Dat lukte me niet helemaal, zodat ik gelukkig een klamboe mee had, al viel het ‘muskietengeweld’ erg mee.)

De weg naar Sacarest is een steile en een stenige, wat me de bewoonde wereld al snel deed vergeten. Het ontvangst in het prachtige huis was warm en mijn kamer had een heerlijk uitzicht. De natuur in de vallei is overweldigend. De vergezichten van bergketens en ‘luchten’ zijn prachtig en steeds weer anders. De warme geur van tijm en rozemarijn is heerlijk. De hitte fijn, want goed dragelijk doordat briesjes voor verkoeling zorgen. Er zijn veel goed begaanbare wandelpaden, maar de fikse klim van de Campana had ik niet willen missen. Er is zelfs een prachtig zwembad te ontdekken!

Psychosynthese en Sacarest bleek voor mij de ideale combinatie om het steile en het stenige in mijn ‘bewoonde wereld’ waar te nemen, iets te relativeren, en soms zelfs anders te bezien.

Dankbaar en doorgewarmd vloog ik weer naar huis, om zeker weer eens terug te keren.

Sacarest is voor mij een plek waar stilte is, waar ik mezelf een voel worden met de natuur, de wolken en de bergen en de oneindige verte die ook zo dichtbij is.

Een workshop psychosynthese op zo’n bijzondere berg maakt de ontmoetingen met de andere mensen om me heen intensiever, maar ook stiller.

De enorme hartelijke gastvrijheid die ik op eerdere workshops in El Bloque heb ervaren gaat hier verder. Juist door de eenvoud van het hier samenleven.

De rijkdom van het delen en contact maken met elkaar gedurende de workshop, als ook buiten de groepsbijeenkomsten, ervaar ik als geschenk voor mezelf en naar anderen. Hier groei ik aan.

De workshop “Dana”met Pasen heb ik intens beleefd. “Dana”betekent GEVEN. Dit staat gelijk met ontvangen. Dit GEVEN heeft een zuivere verbinding met het Zelf en het hogere Zelf. Het is geen geven vanuit de persoonlijke psychosynthese, maar geven vanuit de transpersoonlijke weg. Je kunt vanuit je hart onvoorwaardelijk geven naar de ander wanneer je uit de interpersoonlijke situatie gaat. Je geeft door de persoonlijkheid heen, verbonden met de zuivere kosmische energie naar de ander. Je krijgt dan dit ook vanuit de kosmos,het grote geheel.. Tijdens de oefening die we hiermee hebben gedaan, voelde ik het door mijn handen stromen, de oneindige en onvoorwaardelijke liefde voor de ander. Dit raakt me diep.

Er is lijden heeft onlosmakelijk te maken met begeerte. Het willen hebben en willen krijgen, meer en meer. Wanneer je hieruit los komt, krijg je het inzicht en kun je je vrij maken en de ander ook, door vanuit je centrum een zuivere waarnemer te ontwikkelen. Je kunt dan door de persoonlijkheid heen oneindig lief hebben en zuiver geven en ontvangen.

Dit is ook wat Boeddha zegt, wat Paul ons met mooie oefeningen aandraagt en wat Nel bevestigt met haar rijke levenservaring.

Ik kan hier nog wel een hele bladzijde over vullen, terwijl de boodschap is:”de leegte is vol”.

Een mooie levenswijsheid en aanrader van Nel is: “3 keer per dag 7 maal zeggen: ik geniet van iedere dag en ik laat het ook weer los. Zo kan iedere dag leeg beginnen en zich vullen met wat er is.

Met deze energie heb ik Sacarest met zijn authentieke schoonheid beleefd. Ik had geen idee toen ik ging, een leeg vel dus. Een thuis bij Dolf en Anne, die hard gebouwd hebben aan deze plek voor bewustwording.

Ik dank Paul die met kracht, liefde op zijn manier een prachtige workshop neerzet, waarin ik kan groeien.

Ik dank Dolf, Anne, Nel, Lidi, Richard, de dochters Anna en Dacca voor deze warme en unieke plek en voor hun gastvrijheid dit met mij en de groep te delen. Ik voel me “thuis”in Sacarest.

Ik dank Ben ,die door Paul heen aanwezig is geweest. We hebben uit zijn boeken voorgelezen waarin hij mij blijft inspireren met zijn inzichten.

Ja, een kostbare plek, deze prachtige vallei waar cowboys en indianen niet zouden misstaan.
Het logo staat in de tuin: een unieke bergkam met de bijnaam ‘de glimlach’.
Een gematerialiseerde glimlach voor je deur, wat wil je nog meer ...

Leven met de zon en de maan, de wind, de bomen, frisse lucht, zuiver water en eerlijke aarde onder je voeten. Een plek waar het ‘s nachts nog echt aardedonker kan zijn;
waar de volle maan respect afdwingt en haarscherpe schaduwen op de grond werpt.
Een plek met de mythische ervaring van gewoon even naar de bron lopen en puur water uit moeder aarde drinken.
Een plek waar de wind waait, soms zachtjes, soms minder zacht (!),
en waar naaldbomen verwachtingsvol ruisen.
Ja, een plek waar je opnieuw beseft dat de natuur heilig is.
Ze laat je de eenheid onder alles moeiteloos ervaren.

Maar het diepst van alles raakt me hier de stilte.
Een diepe stilte, zo intens, zo ongrijpbaar, zó stil ...
M’n denken bijt zich stuk op de paradox: stilte is niets en tegelijkertijd is het gevuld met alles.
Een oneindige stilte die je uitnodigt om steeds maar stiller te worden van binnen.
Hoe meer ik me erop afstem, hoe groter m’n verlangen om er dieper in af te dalen.
Ja, verliefd op de stilte ...

En in die stilte dan ‘s nachts de roep van een uil, onmiskenbaar, oehoeoeoeoeoe!
Als je ‘m goed imiteert word je eindeloos teruggefloten ...

En midden in dit alles een groepje mensen dat bezig is hier een nieuw bestaan op te bouwen,
met de ervaring van 25 jaar lang El Bloque achter de rug.
Zeer gastvrij, met de hartenwens om een ieder die hier neerstrijkt de gelegenheid te geven
zich opnieuw te verwonderen over de vrije natuur en de magische stilte.
Een mooie missie ...

SACAREST, gewoon de achternaam van de vroegere eigenaar,
maar met een beetje fantasie verwijst ‘saca’ naar heilig en ‘rest’ naar rust ...
Ja, een kostbare plek!

Martine Boerstra, december 2006